Apartmandaki herkes acı çekiyor ama bu acılar onları bölmüyor, birleştiriyor. O kadar çok acı çekiyorlar ki sonundaki mutluluğu hissediyoruz. Bu apartmandaki kimse ölemez kimse mutsuz taşınamaz. Onlar katlandıkları acıların güvencesi altındalar. En azından bir ”dizide”… Eğer senarist daha gerçekçi olursa neler hissetmem gerektiğini bilmiyorum şuan. Ava İran’a gönderilseydi,Annesi Sarah’ı kendisi istediğin gibi yönledirse ve Sarah buna katlanamayıp evden kaçsaydı…
Yorumlar (1)