bu bölümde anlaşıldığı üzere jeffin annesinden kalan bir travması var aslında. tabi psikopatlığını buna bağlamak istemem fakat annesinin küçükken onunla hiç ilgilenmemesi, onu bırakıp yalnızca kardeşini alıp gelicem diyerek hiç dönmemesi onda büyük bir kayıp yaratmış. zaten ilk cinayetini de bu süreçte işledi. annesinden kalan o boşluğu değişik şekillerde doldurmak istedi. burda da “gidecek misin, tekrar geleceğinden nasıl emin olacağım?” demesinden çok bariz belli. senaristte sanırım bunu aşılamak istemiş. herkesin gideceğinden korkuyor, kimsenin onunla birlikte sonsuza kadar vakit geçireceğine inanmıyor maalesef
En içimin sıkıldığı, en üzüldüğüm bölümdü ya. Dizi, çok güzel işlenerek Evan’ın mükemmel oyunculuğuyla harmanlanmış bir baş yapıt olmuş ancak benim bile bu denli içim giderken mağdur ailelerinin dizi için isyan ve eleştirilerini de çok iyi anlıyorum :(
Hayatın acı taraflarının bu kadar derinine inilmesi, verilen mesajlar hepsi gerçek, çocukluk dönemlerinde yaşadığı problemler kalıcı kaygılara sebebiyet vermiş. Nasıl bir duygu karışıklığı olduğu tam manasıyla anlaşılamaz, her mutlu aile birbirine benzer fakat her mutsuz ailenin kendine özgü mutsuzluğu vardır.
Dahmerin erkeğini etkilemek için sergilediği figürlere o kadar gülüyorum ki sanırım kaşlarımı çatmadan izlediğim tek sahne dans sahneleri olabilir :) Bu bölüm beni de ekstra üzdü hele polisin çete ve uyuşturucu sorusu… önce beyazınızın yediği insan etinin hesabını sorsanız keşke…
Bu bölüm gerçekten eşsiz bir kurguya sahipti. Kurbanlardan birisinin hayatına doğumundan ölümüne kadar işlemiş olması inanılmaz etkileyici ve duygusal yapılmış. Bu seri katil cehennemden fışkırmış adeta..
bu bölümde anlaşıldığı üzere jeffin annesinden kalan bir travması var aslında. tabi psikopatlığını buna bağlamak istemem fakat annesinin küçükken onunla hiç ilgilenmemesi, onu bırakıp yalnızca kardeşini alıp gelicem diyerek hiç dönmemesi onda büyük bir kayıp yaratmış. zaten ilk cinayetini de bu süreçte işledi. annesinden kalan o boşluğu değişik şekillerde doldurmak istedi. burda da “gidecek misin, tekrar geleceğinden nasıl emin olacağım?” demesinden çok bariz belli. senaristte sanırım bunu aşılamak istemiş. herkesin gideceğinden korkuyor, kimsenin onunla birlikte sonsuza kadar vakit geçireceğine inanmıyor maalesef
Popüler Yorumlar
bu bölümde anlaşıldığı üzere jeffin annesinden kalan bir travması var aslında. tabi psikopatlığını buna bağlamak istemem fakat annesinin küçükken onunla hiç ilgilenmemesi, onu bırakıp yalnızca kardeşini alıp gelicem diyerek hiç dönmemesi onda büyük bir kayıp yaratmış. zaten ilk cinayetini de bu süreçte işledi. annesinden kalan o boşluğu değişik şekillerde doldurmak istedi. burda da “gidecek misin, tekrar geleceğinden nasıl emin olacağım?” demesinden çok bariz belli. senaristte sanırım bunu aşılamak istemiş. herkesin gideceğinden korkuyor, kimsenin onunla birlikte sonsuza kadar vakit geçireceğine inanmıyor maalesef
Bu bölüm diğer bölümlere göre daha çok üzüldüm . Hepsi çok kötü biliyorum ama bu bölüm daha duygusaldı .
Tüm Yorumlar
mk donları bile siyah beyaz jbkjblkjgnkjfg
Kahroldum…
Çok iyi.
artık biri seni yerim dediğinde ciddiye alıcam
terk edilme korkusu…
Belki Tony’le mutlu olacaktı.Gerizekalı.
.mına kdumun Dahmeri
En içimin sıkıldığı, en üzüldüğüm bölümdü ya. Dizi, çok güzel işlenerek Evan’ın mükemmel oyunculuğuyla harmanlanmış bir baş yapıt olmuş ancak benim bile bu denli içim giderken mağdur ailelerinin dizi için isyan ve eleştirilerini de çok iyi anlıyorum :(
Hayatın acı taraflarının bu kadar derinine inilmesi, verilen mesajlar hepsi gerçek, çocukluk dönemlerinde yaşadığı problemler kalıcı kaygılara sebebiyet vermiş. Nasıl bir duygu karışıklığı olduğu tam manasıyla anlaşılamaz, her mutlu aile birbirine benzer fakat her mutsuz ailenin kendine özgü mutsuzluğu vardır.
Katile sempati beslemiyorum ama ortada istemeden veya umarsızca aktarılan yetersiz duygular var, bir çocuğa karşılıksız verilen satır veya maddi güç.
Çok ağlayıp üzüldüğüm bir bölüm canım tony
Dahmerin erkeğini etkilemek için sergilediği figürlere o kadar gülüyorum ki sanırım kaşlarımı çatmadan izlediğim tek sahne dans sahneleri olabilir :) Bu bölüm beni de ekstra üzdü hele polisin çete ve uyuşturucu sorusu… önce beyazınızın yediği insan etinin hesabını sorsanız keşke…
Bu bölüm gerçekten eşsiz bir kurguya sahipti. Kurbanlardan birisinin hayatına doğumundan ölümüne kadar işlemiş olması inanılmaz etkileyici ve duygusal yapılmış. Bu seri katil cehennemden fışkırmış adeta..
bu bölümde anlaşıldığı üzere jeffin annesinden kalan bir travması var aslında. tabi psikopatlığını buna bağlamak istemem fakat annesinin küçükken onunla hiç ilgilenmemesi, onu bırakıp yalnızca kardeşini alıp gelicem diyerek hiç dönmemesi onda büyük bir kayıp yaratmış. zaten ilk cinayetini de bu süreçte işledi. annesinden kalan o boşluğu değişik şekillerde doldurmak istedi. burda da “gidecek misin, tekrar geleceğinden nasıl emin olacağım?” demesinden çok bariz belli. senaristte sanırım bunu aşılamak istemiş. herkesin gideceğinden korkuyor, kimsenin onunla birlikte sonsuza kadar vakit geçireceğine inanmıyor maalesef
tüm bölümler çok üzücüydü ama beni en çok üzen bölüm buydu ya
Bu bölüm diğer bölümlere göre daha çok üzüldüm . Hepsi çok kötü biliyorum ama bu bölüm daha duygusaldı .
yamyamlık sahnelerine dayanmak çok zor
en sonda
Aynn oyle yaptı. Roportajlarinda dediğine göre onları kendi parçası yapmak istiyormuş. İşte böylece onları özümseyecek fln. Manyak herif
Çok güzel bir bölümdü. Oyunculuk açısından irdelemek lazım. Özellikle Dahmer’in(ana karakter) duygu-durum değişikliği müthiş anlatılmış.
Sonunun ne olacağını bilerek izlemek :'(